Przestrzeganie krajowych przepisów dotyczących pszczelarstwa wędrownego

Pasieka wędrowna to taka, która – zgodnie z nazwą – przemieszcza się z miejsca na miejsce, w celu wykorzystania różnych pożytków pszczelich, dopasowanych do okresów kwitnienia poszczególnych roślin. Ule są ustawiane w odpowiednich lokalizacjach – tak, aby pszczoły mogły zbierać nektar z kwiatów określonych gatunków. Przepisy w tym zakresie są określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. Przepisy tego aktu prawnego dopuszczają nakazanie, lub zakazanie przewożenia pasieki z i na obszary zapowietrzone, zagrożone oraz buforowe. Dzieje się tak, gdy powiatowy lekarz weterynarii w formie decyzji wyda nakaz lub zakaz dotyczący danego obszaru ze względu na wystąpienie choroby podlegającej obowiązkowi zwalczania (zgnilec amerykański).

Pasiekę wędrowną można umieścić na obszarze leśnym. Taka lokalizacja jest ograniczona normami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 28 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony i zbioru płodów runa leśnego oraz zasad lokalizowania pasiek na obszarach leśnych.
Tak też zgodnie z art. 6 rozporządzenia pasieka może zostać umiejscowiona na obszarze leśnym nieobjętym zakazem wstępu, ani niebędącym miejscem masowego wypoczynku i rekreacji ludzi. Nie wolno usytuować pasieki w lesie, na terenie którego przeprowadzane mają być prace, czy też zabiegi gospodarcze i ochronne. Ponadto rozmieszczenie pasieki na obszarze leśnym, nie może wiązać się ze stwarzaniem i utrzymywaniem do niej specjalnych dróg dojazdowych.

Trzeba pamiętać że:

1. rozmieszczenie pasieki na nie swoim gruncie każdorazowo wymaga zgody właściciela. Nie jest istotne czy dany teren jest własnością prywatną, spółdzielczą, czy też państwową,

2. szukając odpowiedniego miejsca na ustawienie pasieki należy również mieć na uwadze lokalne zarządzenia, które często w inny sposób normują kwestie lokalizacji pasiek,

3. ważnym elementem są dobre relacje z sąsiadami. Często rozmowa o pszczołach, czy też podarunek w postaci dopiero co zebranego miodu pozwala przełamać niechęć sąsiadów do prowadzonej przez pszczelarza pasieki. Niezałagodzony konflikt z sąsiadami odbiera przyjemność zajmowania się pszczołami,

4. aby uniknąć konfliktów między sąsiedzkich, warto próbować znaleźć rozwiązanie, które będzie odpowiadało zarówno pszczelarzowi jak i sąsiadowi, np. przeniesienie pni na dalszą odległość lub wymiana pszczół na rasy łagodne i nierojliwe,

5. nierozsądne usytuowanie pasieki może skończyć się nie tylko konfliktami sąsiedzkimi, ale także poważnymi pożądleniami i związaną z nimi odpowiedzialnością materialną i karną właściciela. W przypadku pożądlenia przez pszczoły pszczelarz odpowiada z Art. 415 k.c., który brzmi „Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”.