Zakładanie pasieki na obszarze dostępnym dla pojazdów
Zapewnienie dojazdu do pasieki przez cały rok umożliwi opiekę nad rodzinami pszczelimi i terminowe wykonywanie prac (dowożenie odpowiedniej liczby plastrów, nadstawek czy korpusów oraz przewożenie ich do pracowni, w której odbywa się wirowanie miodu). Możliwość transportu jest również istotna w trakcie tworzenia nowych rodzin i ich przemieszczania, a także późnym latem i jesienią w czasie dokarmiania rodzin, ich łączenia i wymiany matek.
Na pasieczysko wybierz teren suchy i równy. Jest to bardzo istotne, ponieważ w Polsce nie brakuje terenów o grząskim podłożu. Błoto błyskawicznie wypełnia rowki w oponach i ogranicza do minimum przyczepność. Wyjazd z takiej przeszkody często graniczy z cudem, nawet w przypadku samochodów z napędem na obie osie. Dlatego pasieczysko powinno znajdować się na terenie o podłożu suchym i twardym, dostępnym dla wszelkich pojazdów, co pozwoli na transport uli, dowóz niezbędnego sprzętu pasiecznego, itp. Błotnisty lub grząski teren spowoduje, że samochód utknie w wilgotnym podłożu bez możliwości łatwego lub bez szans wyjechania. Jakkolwiek osadzenie pojazdu na podwoziu, misce olejowej, czy elementach układu wydechowego samo w sobie nie jest groźne, o tyle próby wyciągnięcia przy pomocy innego samochodu lub ciągnika już tak. Urwanie zaczepów tłumika albo osłony silnika wygeneruje koszty w wysokości kilkuset złotych.
Przed wylotami uli ziemia musi być przykryta płytkami betonowymi, wysypana piaskiem lub pokryta papą dekarską.
Pasieczysko najlepiej zadarnić i pielęgnować przez okresowe koszenie trawy.
